Patron szkoły

"Wątpić w zwycięstwo? Przecież Bem z nami,

Szermierz wolności - szafarz naszych losów,

On - Ostrołęki gwiazda krwawa

Idzie na czele płomień zemsty niosąc".

/Sändor Petöfi/

 

Nasz Patron Józef Bem urodził się 14 marca 1794 r. w Tarnowie.

Mając 15 lat wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego dowodzonej przez ks. Józefa Poniatowskiego. Po półrocznej nauce w Szkole Elementarnej Artylerii i Inżynierii Ks. Warszawskiego otrzymał pierwsze szlify oficerskie. W randze porucznika artylerii konnej odbył kampanię napoleońską 1812 roku, a w 1813 wyróżnił się w czasie obrony twierdzy gdańskiej, obleganej przez wojska koalicji antynapoleońskiej.

W następnych latach był wykładowcą w Szkole Zimowej i równocześnie prowadził doświadczenia z zakresu artylerii rakietowej. Wyniki badań opublikował w dziele pt. "Uwagi o rakietach zapalających" (1819), w praktyce zaowocowały one powołaniem

w wojsku polskim pierwszej półbaterii rakietników konnych (1823) i pieszych (1824).
Jako wybitny dowódca zasłyną Bem w czasie Powstania Listopadowego, dokonując godnych podziwu szarż artyleryjskich w zwycięskiej bitwie pod Iganiami (19.04.1831)

po której został pułkownikiem oraz w bitwie pod Ostrołęką (25.05.1831), ratując armię polską przed całkowitym pogromem. Bem otrzymał wtedy Złoty Krzyż Virtuti Militari oraz miano "krwawej gwiazdy Ostrołęki". Po upadku powstania wyemigrował do Francji, gdzie związał się z konserwatywnym obozem ks. Adama Czartoryskiego. Brał czynny udział w organizacji ruchów niepodległościowych, zabiegał o formowanie legionów polskich, opublikował pracę z zakresu historii pt. "O powstaniu narodowym w Polsce" (Paryż 1848).
W okresie Wiosny Ludów Bem przybył do Galicji i we Lwowie próbował stworzyć Gwardię Narodową. W wyniku niepowodzenia udał się do walczącego Wiednia, gdzie otrzymał dowództwo sił rewolucyjnych broniących miasta przed wojskami habsburskimi.

Po upadku Wiednia w przebraniu woźnicy przedostał się na Węgry. Tu przywódca powstania Lajos Kossuth powierzył mu naczelne dowództwo armii siedmiogrodzkiej.

W czasie świetnej kampanii siedmiogrodzkiej (23.12.1848 - 20.03.1849) dokonał swoich największych czynów bojowych, odnosząc szereg zwycięstw nad Austriakami.

W ostatnich tygodniach powstania był naczelnym wodzem sił węgierskich, zdobył sobie wielki autorytet wśród Węgrów, Serbów i Rumunów, obdarzony został pieszczotliwym przydomkiem "Bem Apo" - "Ojczulek Bem".
Po upadku powstania udał się do Turcji spodziewając się kolejnego wybuchu międzynarodowego konfliktu zbrojnego, który przyczyniłby się do pokonania zaborczych mocarstw i oswobodzenia Polski. Chcąc służyć w armii tureckiej przyjął Islam a wraz

z nim nowe imię Murat oraz tytuł Paszy. Jednak pod naciskiem Rosji i Austrii Turcy odsunęli Bema od wszelkiej działalności wojskowej i politycznej przenosząc go do odległej twierdzy w Aleppo, na skraju pustyni synajskiej (1850).
Gen. Józef Bem zmarł w Aleppo 10.12.1850 r. w wieku 56 lat.

Pochowano go na miejscowym cmentarzu Dżebel-el-Isam. 30.06.1929 r. dokonano uroczystego przewiezienia prochów Generała z Aleppo do Tarnowa, tu złożono je

w Mauzoleum na wysepce w Parku Strzeleckim.